Δήμητρα Μπουσίου από το θεατρικό της Ανάσας

"Για ένα Κάστρο θα σας πω, που όμοιο του δεν έχει. Αλλιώτικο, ξεχωριστό, Σώμα το λεν το Κάστρο αυτό
Έχει τον Νου για βασιλιά, αυτός εξουσιάζει, για όλα αυτός νοιάζεται και όλα τα προστάζει
Χιλιάδες είναι οι κόρες του, μέτρημα μην γυρέψεις, είναι πολλές ατέλειωτες, το όνομα τους Σκέψεις
Είναι η κόρη η Γνωστική, σοφή και σπουδαγμένη, είναι όμως και η Ανόητη χαζή ξεμυαλισμένη.
Είναι η σκέψη η Άδικη, η σκέψη η Κουτσομπόλα, τρέχει παντού η Καλόκαρδη, τα συγχωράει όλα
Άξια η Δουλευταρού, μέλισσα στην κυψέλη, τεμπέλα η άλλη αδελφή, ύπνο και ξάπλα θέλει
Το Κάστρο μας πολεμιστές, έχει τους πιο γενναίους, ανίκητους και τρομερούς, Λευκούς Καβαλλαραίους
Έχει μια σάλα κόκκινη με ορχήστρα μαγική,
παντού ηχεί το φλάουτο, κιθάρα και βιολί
Ένα κορίτσι, η Καρδιά, το τύμπανο κρατάει και ντουπ-ντουπ-ντουπ κάθε λεπτό με τέμπο το χτυπάει
Η Ανάσα η πριγκίπισσα νεράιδα ακριβή, δίνει πνοή στο Κάστρο μας, στο σώμα μας Ζωή".